Dag 27                                                                                                          Temp: 34 gr

 

Of we aan het warme weer gewend raken? Nee, niet echt. We mogen niet klagen maar de hitte blijft hier ’s avonds en ’s nachts zolang hangen. Dat was op de voorgaande 2 campings niet het geval. De luchtvochtigheid is hier ook erg hoog waardoor het benauwd is. Er is ook weinig activiteit bij andere campinggasten te bespeuren. Je loopt eens naar de wc, neemt een douche tussendoor of gooit een bak koud water over je heen en dat is het ook wel zo’n beetje. Ik heb vanmorgen nog wel slaapshirts gewassen. We zweten behoorlijk en dat al een paar nachten achter elkaar. Ons bed is 2 meter breed; we hebben wel allebei de ruimte. Mijn vriendje wil sowieso nog niet aangeraakt worden. De plekken drogen inmiddels wel behoorlijk in maar het is allemaal nog erg gevoelig. Het voordeel van dit warme weer is wel dat een zwembroek volstaat met dit weer en dat mijn mannetje geen shirt of erger, een trui hoeft te dragen.

 

Vanmorgen liepen we al redelijk op tijd naar het dorp Ebreuil. We zijn er al wel doorheen gereden maar  iets bekijken was er nog niet van gekomen.  We hebben gelopen en gekeken maar we hebben niets gezien wat onze aandacht trok of waar we enthousiast van werden. De kerk was gesloten. Een galerie ook. Er was een bord met daarop de woorden: Expositie. De pijl gevolgd maar niets

 

gevonden. Waarschijnlijk was het bord nog van vorig jaar, zeiden we tegen elkaar. Vergeten weg te halen. Wat nog wel mooi was, was de wandeling langs de rivier de Sioule, die langs het dorp loopt. De Spar was wel open en de bakker ook. Verder is hier nog een sieradenwinkel, een tattoo shop, een plantenzaak met idioot hoge prijzen; een vetplantje voor 25 euro;  een cafeetje aan de hoofdstraat met de tafels pal aan de weg. Er zijn wel enorm veel parkeerplekken; 2 grote met elk plek voor 101 auto en dan nog al de kleinere parkeervakken. Nooit een parkeerprobleem in dit dorp.. Ook geen

 

woonruimte te kort denken we. Meer dan de helft staat leeg, onbewoonbaar lijkt het en toch tot 2 keer toe ging een deur open van zo’n vervallen woning en kwam er iemand naar buiten. Het lot van heel veel dorpen en stadjes in Frankrijk, is onze indruk. Het enige hotel was een bouwval en het bijbehorende restaurant ook. Hoe ga je dit tegen? Een projectontwikkelaar zal er ook wel geen brood in zien. Een treurig verhaal en o zo jammer.

We hebben nog een paar boodschappen meegenomen van de Spar en een baguette van de bakker. Met de rugzak en onze handen vol, terug naar de camping. Kabouter Plop was alweer aan het puzzelen. Dat zien we hem veel doen. De muts van kabouter Plop ontbreekt op zijn hoofd maar voor de rest is deze Fransman een kopie van de echte of andersom natuurlijk. Ben benieuwd of hij de kabouterdans kent. De interieurverzorgster van de camping zagen we ook bij de Spar. Ze is een zeer, maar dan ook zeer corpulente jonge dame. De schoonmaak gaat heel kalmpjes en wel doordacht. Geen veeg, stap, beweging te veel.

We gaan vanavond alvast wat opruimen want morgenvroeg gaan we hier op tijd weg. We rijden naar het noorden zo’n 150 km, naar het plaatsje Saint- Pereuse., camping Le Menoir de Bezolle. Daar hebben we 4 nachten geboekt en passen we op de kinderen van Tom en Viv. Zij staan daar sinds vorige week zaterdag op de camping. Tom en Viv gaan een paar dagen naar de Olympische Spelen in Parijs. Heel leuk om ze na 4 weken weer te zien. Wat ik heb gezien wordt het iets minder warm morgen en dat is wel prettig.

Vanavond eten we een carpaccio salade; rijk gevuld met groente en wat fruit. Heerlijk op een zomerse warme dag.

Beste vogelvrinden. Vandaag veel zwaluwen gezien bij een oud leegstaand gebouw

Dag 26 Rit langs de rivier de Sioule,

 

Dag 26                                                                                                   Temp: 36 gr.

 

Er waait een heerlijk windje op dit moment. De thermometer tikte weer de 36 gr aan en het is benauwd, maar nu komt er iets meer beweging in de lucht en dat voelt wat comfortabeler. We zijn een paar uurtjes terug van een dagje weg met de auto. We hadden weer niets kunnen doen vanwege de hitte maar in de auto is het goed te doen met de airco aan. We hadden een rit uitgezocht langs de rivier de Sioule, die ook langs de camping stroomt. We zagen een prachtig landschap met veel

zonnebloemen, gemaaide tarwevelden en veel bloemen langs de wegen. Ook passeerden we veel dorpjes met helaas, enorm leegstand. We zeiden al tegen elkaar dat je vast wel een heel dorp in 1 keer zou kunnen kopen, tegen een schappelijke prijs.

Zo jammer dat iedereen vertrekt van het mooie platteland hier. Alles raakt in verval en het komt daarna nooit meer goed. Af en toe nog wel grote boerderijen met wat vee maar de landbouw voert hier wel de boventoon. Af en toe stapten we even uit voor een foto van de omgeving of voor een korte wandeling. Op een gegeven moment kregen we wel trek in iets. We hadden niets meegenomen; we zouden het wel zien vandaag.

En jawel;  net na een afslag: “Auberge De Maitre Henry” Meteen gestopt, geparkeerd en gekeken of het restaurant geopend was. Er zaten al behoorlijk wat mensen te lunchen dus meteen maar aan het laatste lege tafeltje gaan zitten. Het was er bloedheet. Wel in de schaduw maar toch. Er was geen menukaart. Er werd alleen “Plat du jour” geserveerd. Drie gangen en elke gang had 2 keuzes. Er was 1 mevrouw en zij deed alles. Ze sprak geen Engels. Ze vertelde het hele menu in 1 keer en aan ons de keus. Mijn frans is redelijk maar een menu snel vertalen in mijn hoofd, is nog wel een dingetje. Gevraagd of ze de drie gangen even apart wilde opnoemen en toen ging het wel goed. Het werd een heel menu om 14.00 uur, dus vanavond iets simpels. Ook wel eens fijn. Voorgerechten:  mossel pastei met salade voor mij en salade met worst en aardappelen in mosterd saus voor mijn mannetje. Allebei maar verschillend gekozen. Konden we nog ruilen en proeven bij elkaar. Hoofdgerecht: Kip met pommes de terre saute, champignons en worteltjes voor mij en mijn vriendje koos de lende met puree, broccoli en bloemkool met de mosterd saus. Als toetje een chocolademousse en een stuk pruimentaart. Er werd water en brood bij geserveerd en we namen een kwart liter rosé erbij,  met twee glazen. Ook geen drankenkaart, maar de rosé smaakte prima. Met deze hitte en om 14.00 uur is dat ook meer dan voldoende voor ons. Op de andere tafels werden wel hele flessen wijn neergezet, in een koeler. Wij zijn dat toch minder gewend om te doen en we moesten nog weer naar de camping. Het eten was prima. De rekening was 36 euro, voor 2 personen. We konden gelukkig wel pinnen. Dat was nog wel even een vraag die bij ons opkwam. De mevrouw deed alles zelf, het liep allemaal vlot door en ze was erg vriendelijk. Henry zal wel in de keuken staan. Een mooie rit, een onverwacht etentje en toch wat gedaan vandaag.

 Het wordt morgen weer een warme dag en dan wandelen we naar het dorp Ebreuil. Een paar honderd meter en we zijn er. Ben benieuwd; het moet een mooi stadje zijn.

Dag 25 boodschappen gedaan

Dag 25                                                                                                        Temp: 36 gr.

 

Het was een hete dag. Ik geloof niet dat ik al eerder deze temperatuur getypt heb. Vanmorgen voelde het nog wel prima. We hadden al wat plannen gemaakt gisteravond. Wat we als eerste wilden doen en wat ook moest was boodschappen doen. De koelkast hoefde niet veel meer te koelen. Een halve fles melk , bakje boter, yoghurt en een plak chocola. Er moest nog wel het nodige gehaald worden dus. We drinken erg veel water dus een fles of 6 staan altijd op voorraad. Dat mag van ons lauw zijn; geen bezwaar. Verse melk, ook graag, als het kan. Eieren, fruit, groente, vlees, vuilniszakken en afwasmiddel. Gisteravond had de afwasbak een hele gele bodem. De dop van het afwasmiddel had er tijdens het rijden niet goed opgezeten en de flesinhoud was inmiddels behoorlijk geslonken. Toch wel handig om te hebben. We hadden een grote supermarkt gevonden op zo’n 10 km afstand. Goed te doen. De keuze van het eten maar aan mijn vriendje over gelaten. Hij vindt ook dat de velletjes er overal een beetje bij gaan hangen. Nu is dat op onze leeftijd niet te voorkomen maar het moet niet te gek worden.

Vanmorgen begonnen op onze matjes; voor de caravan in de schaduw. Mijn oefeningen zijn een samenraapsel van: yoga, fysiofit, de loopgroep, de 5 tibetaantjes en oefeningen van onze canio-sacraaltherapeut. Haar oefeningen doen ons beide goed. Freddy doet zijn oefeningen nu wat minder en door de nog steeds opspelende zenuwpijnen, is dat ook beter nu. Daarna een douche, emmer mee met koud water; helemaal lekker. Ontbijten en op naar de supermarkt. Onderweg zagen we de temperatuur al flink oplopen. In de supermarkt is het heerlijk vertoeven. We hebben de tijdgenomen en van alles gekocht . Er was geen verse vis, helaas. Na afloop de tank weer volgegooid met diesel.  Je wordt niet echt vrolijk van de bon, als de tank weer vol zit.

Terug op de camping eerst een kleine lunch en we hadden besloten om nog een tripje naar het stadje Riom te maken; hier dicht in de buurt. We zaten op onze stoelen, zwembroek en bikini aan, keken elkaar aan en schudden beide met ons hoofd: dat gaan we niet doen. Te heet vandaag! Lezen , luieren en veel water en thee drinken. Met deze temperaturen klinkt dat veel beter.

Als je veel drinkt, moet je ook wat vaker naar de wc. We staan dicht bij het sanitair gebouw dus erg handig. Mijn vriendje komt terug van een lange zit en zegt opeens: “Vind jij de wc’s hier ook klein? Ik pas er niet goed op” Zijn bilpartij is nou  niet de meest brede die je je kunt voorstellen. Ik zei: geen last hoor: het zit perfect. Blijkt dat hij, sinds gistermiddag, naar de wc voor kinderen is geweest. Staat wel op de deur, maar dat is hem ontgaan. Kan gebeuren. Je zoekt altijd een deur die niet op slot zit en aangezien er weinig kinderen zijn hier, is die wc deur vaak open.” Ach, er is nog niets naast gegaan” zei hij opgelucht.

Het eten is vandaag: kip, gegrilde groentes en een paar aardappelrondjes. Klinkt goed en een glaasje rosé erbij, is ook niet verkeerd. Wel met maximaal 11% alcohol , liefst nog minder!

Morgen wordt het nog iets warmer. We bekijken wel even wat het gaat worden maar even weg is wel ons doel. Vroeg opstaan dan maar en ’s middags weer in de schaduw

Oh ja, vandaag geen foto’s. Een supermarkt of benzinepomp zijn niet de meest bijzondere foto’s.

Dag 24 Camping Des Nieres in Ebreuil

 

Dag 24                                                                                          Temp: 29 gr.

 

Weer een rustige reisdag vandaag. 317 km. Ook niet erg warm onderweg, 24 gr. en zelfs een paar druppels regen.

Niet dat dat het vuil van auto en caravan afspoelt, want die zien eruit, maar altijd goed voor de bloemen en het gras enz. Ons huis en auto zijn zo vies, dat menigeen er een wasbeurt tegen aan zou gooien maar bij ons moet het maar wachten tot we weer thuis zijn. De voorruit hebben we gisteren wel even afgespoeld en het vuil er afgeveegd met een doek. Dat reed toch wel fijn vandaag. Veel Nederlanders op de weg. Vakantiegangers die met de tweede reisdag bezig zijn en vandaag het einddoel hopen te halen. De rijweg ging flink omhoog en omlaag. 6,7 en soms 8 procent, stijgen of dalen. Op veel plekken langs de weg, als er flink gedaald moet worden, ligt een extra stuk remweg. Begeeft je rem het , stuur naar rechts als je bij zo’n strook bent. Eerst is er een stuk verhard met ribbels en dan een heel stuk met grof grind. Dat moet er dan voor zorgen dat de auto flink wordt afgeremd en dat je stil komt te staan. Gestrande reizigers en de wegenwacht hebben we ook regelmatig gezien: heel vervelend.

De Auverge , het gebied waar we nu zijn, is een prachtige provincie in het midden van Frankrijk. Clermont-Ferrand is de hoofdstad. Daar zitten we zo’n 40 km boven. Het is een groot vulkanisch gebergte en de bekendste top is de Puy de Dome, 1465 m hoog. De omgeving is een stuk minder hoog en veel lieflijker dan de Pyreneeën. Grote zonnebloemenvelden, graanakkers, die inmiddels leeg zijn, alleen de balen stro liggen er nog. Veel bos en langs de kant van de weg heel veel bloemen in prachtige kleuren. Fijn dat er zo weinig meer gemaaid wordt en dat alles mag groeien en bloeien zoals het bedoeld is. Alle landschappen hebben hun charme maar het ruige heeft wel mijn voorkeur.

De camping waar we nu zijn ligt aan het riviertje de Sioul, in het plaatsje Ebreuil. Voor de jeugd een mooie plek om te vissen en te kanoën. De sportieve families zoeken een plek bij het water. Wij staan liever wat verder weg en dat is goed gelukt.  De ontvangst was erg hartelijk en het sanitair is prima. Wel weer 1 knop in de douches. Vast weer erg heet water. Een emmer koud mee, zei mijn vriendje al. Ga dat eens bekijken en doen waarschijnlijk.

 De plekken zijn groot en met de warme dagen in het vooruitzicht hier, hebben we een mooie plek onder grote bomen; heerlijk.  Achter ons staan twee Engelse families. Ze spreken “Achterhoeks Engels” zegt mijn vriendje. Wat dat nu weer betekent, geen idee! Een hele reis vanuit het V.K. Oma en Opa en schoonzoon/dochter en 2 kleinkinderen.

Morgen gaan we eens bekijken wat er zoal te doen is in de buurt. We zijn van plan om 4 nachten te blijven. Wel goed om weer even rust te hebben. Het eten ligt al op de scottle. Pasta met veel tomaat en andere groentes. Dat wordt vast weer smullen. De kok tovert, ook na een reisdag, vaak weer iets lekkers op het bord. Ik bof er maar mee.

Beste vogelvrinden, we hebben vanmiddag bezoek gehad van een heel jong roordborstje

 

 

Dag 23 Camping Lac de Bonnefon

 

Dag 23                                                                                    Temp: 30 gr.

 

We hebben 2 pizza’s besteld hier en die gaan we straks eten. Geen zin om te koken vandaag. Hier is camping : Lac de Bonnefon. Een camping tussen de steden Albi en Rodez. De streek  tussen de Dordogne en de Ardèche en schuin boven Toulouse. Een hele geografische opsomming. Geen idee onder welk depatement dit gebied valt.

 

We hebben 310 km gereden vandaag en we waren om 14.00 uur hier. Het begin van de reis was prachtig. We reden door de prachtige Val d’Aran, staken de grens over naar Frankrijk en misten door de mist de toppen van de Col de Aspin en de col de Aras. Erg jammer.  Het was nog wel even

billenknijpen voor mij want het stijgen ging  prima en de afdaling ook maar op een gegeven moment werden we op de smalle weg ingehaald door een snelle automobilist. Er was eigenlijk geen ruimte om in te halen maar dat gebeurde toch. Er was nog net ruimte voor hem om een tegemoetkomende vrachtwagen te ontwijken.

Het gebeurt en anticiperen daarop” zegt mijn vriendje vrolijk. Ja, ja! Dat blijft dan toch in mijn achterhoofd zitten en is er niet maar zo uit te wissen. Onderweg in een klein dorp de caravan op een parkeerplaats gezet. Thee gemaakt; koffie valt nog niet goed; een camping gezocht en de weg uitgestippeld.

 

Het is een prima camping. Veel kinderen, animatie, zwembad. Voor ons is 1 nachtje echter prima. Dus besloten om morgen verder noordelijker te gaan en een camping te zoeken boven Clermont- Ferrand. Daar willen we dan drie nachten blijven. Zondag blijft toch een fijne reisdag. Er is minimaal vrachtverkeer op de weg en geen werkverkeer van de Fransen zelf.  Augustus was altijd de vakantie maand voor de Fransozen. Nu zullen er al veel in Parijs zijn, verwacht ik. Geen idee of dat zo is natuurlijk maar om de olympische spelen bij te wonen, daar krijg je niet elke jaar de kans voor.

Mijn vriendje heeft lekker geslapen; in de stoel, in de schaduw. Door het kinderlawaai zal het niet storend zijn geweest voor de andere gasten in de buurt; geen klacht gehoord.

Het zal vanavond een vroegertje worden. We zijn beide best wel moe. ( heb eigenlijk niets gedaan vandaag) De hitte is hier nog goed te voelen. Dat was op de vorige camping, op die hoogte, toch een fijn iets. Als we gingen slapen was het heerlijk afgekoeld. Dat verwacht ik nu niet. Om half 9 morgenvroeg kan ik ons bestelde stokbrood ophalen en dan weer verder. Wel fijn dat die broodservice zo goed geregeld is op de meeste campings. Gaat er iets mis onderweg, een stokbrood met jam en boter gaat er altijd wel in. Mijn lieve vriendje is het daar niet helemaal mee eens. Daarom staan er in de koelkast altijd nog yoghurtjes. Zo heeft iedereen zijn voorkeuren. Ik moet hem nog wel weer op gewicht zien te krijgen maar volgens mij wordt dat in deze vakantie een flinke opgave. Nog te weinig eetlust, geen zin aan tussendoortjes. Het wordt lastig. Stampotten maken is ook een opgave in de zomer!  De pizza’s zijn klaar, een wit wijntje erbij. Gaat prima samen, denk ik zo. Oh ja, van alcohol valt mijn mannetje af, dus niet te veel.

Dag 22 Camping

 

Dag 22                                                                                                            Temp: 33 gr

 

De bomen lijken hier al een voorschot te hebben genomen op het volgende seizoen. Het blad valt al in grote getale naar beneden. Het gras heeft al een flink bladerdek. Vandaag was het weer een hete dag. We zitten hoog dus dat is goed te doen, een windje erbij, prima.  Vandaag een camping dagje . Morgen gaan we verder; nou ja, verder. Weer naar de Frans-Spaanse grens, richting Toulouse. Mijn vriendje had qua pijn een mindere dag. De zenuwpijn speelt weer meer op. Als hij een shirtje aan heeft , is het zelfs heel vervelend. Nu kun je gelukkig met dit weer in zwem-of korte broek lopen en is een shirt niet nodig maar vervelend is het wel. Hij is eergisteren gestopt met de vit B tabletten; of dat nu een reactie geeft weet ik eigenlijk niet. vit B is een vervelend medicijn, vindt hij. Het geeft misselijkheid als bijwerking. Dat is de reden dat mijn vriendje is gestopt. Trouwens, koffie vindt hij ook niet echt lekker en chocola eten is niet goed. Geen dingen die onoverkomelijk zijn, maar koffie en chocola zijn wel 1 van de favoriete tussendoortjes.

Morgen vertrekken we. We hebben betaald dus we kunnen weg. Het was prima hier. Een fantastische omgeving, aardige mensen en een fijne plek om te staan.  Vandaag nog maar weer wat zweet shirtjes gewassen en zweet ondergoed; het bed verschoond; ook even nodig en de caravan gedweild. Geen grote klussen maar moest even gebeuren. Als je 5 weken weg bent moet je tussendoor wel een keertje een blik werpen door je tijdelijke huis en doen wat nodig is. Vanmorgen nog wel boodschappen gehaald en ja hoor, de geur van vis was er weer. Lekker een stukje vis zo meteen met citroen en bijgerechten; helemaal lekker!

Vanmiddag met de lunch een broodje gezond gemaakt.  De tomaten zijn hier toch zoveel smaakvoller dan in Nederland uit de supermarkt Echt tomaat en geen watertomaat. Heerlijk! Eigen teelt is ook lekker natuurlijk maar dat heeft niet iedereen.

Op de camping, ver bij ons vandaan, staat een groep jongeren. Er is 1 jongen bij, die een bijzondere indruk maakt.  Hij is lang en pezig, altijd alleen , in het zwart gekleed en hij draagt zwarte latex handschoenen. In zijn hand een zwarte bidon. De bidon houdt hij vast als een camera en loopt zo de camping over, net of hij filmt. We horen hem mompelen. Dit is de 4^de dag dat we hem zo zien. Overdag is de jeugd veelal weg maar aan het eind van de middag komen ze weer terug en zien we hem weer lopen. Onze lieve heer heeft rare kostgangers zei mijn oma wel eens en daar  is niets van gelogen.

Morgen willen we zo’n 250 km rijden. Op tijd weg want het wordt warm en we denken ook druk op de Franse wegen. Er willen misschien nog wel heel veel mensen naar Parijs. We passen ons moeiteloos aan.

 

Dag 21 Maladetamassief

 

Dag 21                                                                                                          temp: 32 gr.

 

Ben net terug van een lekkere koude douche en ook voor andere campinggasten is het weleens lastig om alles goed te regelen en dan de douche met een gerust hart aan te kunnen zetten. Er klonk denk ik een Spaanse vloek gevolgd door het vallen van een pot of fles, getrek aan het douchegordijn. Ik geloof niet dat alles even soepel verliep naast mij.Het blijft steeds weer een uitdaging. Ik heb een jurk en een onderbroek aan, handdoek mee en fles douchegel en badslippers. Meer wordt het niet. Morgen ws ook nog shampoo!

Een douchebeurt was wel nodig om al het zweet aftespoelen na een prachtige dag in de bergen. We hebben er 120 km opzitten vandaag; met de auto natuurlijk. De rit voerde ons via de Eseravallei naar het prachtige skioord Benasque. Het is een prachtig stadje, helemaal gericht op de skisport. Veel appartementen en hotels maar allemaal zo mooi gebouwd. Het is goed onderhouden, geen leegstand. De bouw doet romaans aan met grote stenen en weinig cement ertussen. Er zijn veel winkeltjes, cafe-restaurants, hotels en hostels. Een kerk natuurlijk, gezellig plein met banken en voldoende parkeergelegenheid. We zijn er eerst doorheen gereden want we wilden naar het ruige

Maladetamassief, zo’n 11 km verder. Het betekent: “vervloekte bergen” en achter die naam zal wel een hele historie schuil gaan. Er zijn skiafdalingen en klimroutes. We hadden de bergschoenen wel bij ons maar die zijn in de auto gebleven. De paar wandelroutes die we zagen vonden wij er niet erg uitnodigend uitzien. Dus deze keer maar niet. Ook liggen ze pal in de zon.

 

Daarachter zijn de 2 hoogste bergtoppen van de Pyreneeën: de Aneto 3404 m en de Posets 3371 m. Wat een fantastisch mooi gezicht rondom. De hoogte en de overweldigende rotsmassa’s,  zie je niet op een foto. Ons toestel is toch te oud inmiddels.  Gedurende de laatste 11 km zagen we hekken op 3 verschillende afstanden vanaf Benasque, die ten tijde van veel sneeuwval, dicht gedaan kunnen worden.

We vermoeden dat de wegen daar dan onbegaanbaar en te gevaarlijk zijn. Er zijn ook huizen en hotels maar die zullen dan wel op tijd gesloten worden. Er zijn natuurlijk ook watervallen door de smeltende sneeuw. We hebben op de hoogste toppen nog wel wat sneeuw gezien. We hebben gereden tot het eind van de weg. Het hield letterlijk op.

Daar geluncht met yoghurt en ontbijtkoek en toen weer terug. In het dorp Benasque uitgestapt en een rondje gelopen,

de kerk bezocht, nog een heuvel opgelopen, een ijsje gegeten op een bankje, onder een grote lindeboom en via het voetgangersgebied terug naar de parkeerplaats. De rest van de rit terug was ook prachtig. Wat ik wel denk en dat is ons al eerder opgevallen,  gemeentes in de Pyreneeën hebben vast teveel verkeersborden laten maken met een rode driehoek en een koe in het midden. Om de haverklap staat er zo’n bord en dan vraag je je af waar die koeien moeten lopen. Er is geen plek waar ze kunnen grazen. Bijna overal is vangrail; geen gras maar een kloof of bos. Vandaag zagen we 1 weide met wel 4 koeien. Ze liepen vrij hoog dus ik denk niet dat ze beneden komen. Een gewaarschuwd mens telt voor 2, dat dan wel weer. Ook zagen we een rode driehoek met een ree erop en wat zagen we een stukje verderop: een ree die overstak. Dat bord stond er precies goed.

Op de camping zijn er niet veel gasten bijgekomen. Onze buurtjes zijn vertrokken. Niet zo heel erg. Twee motorrijders erbij en een wielrenner. De temperatuur blijft hier goed. Ook op de hoogte waar wij vandaag waren was het nog 29 graden. Het was een mooie dag en mijn koksmaatje is bezig met een groente schotel met rijst en een gebakken ei erbij. Ik ben klaar met typen , hij bijna met het eten. Prima regeling vinden we beide.

 

Dag 20 rustdag bij de caravan

 

Dag 20                                                                                                     Temp: 32 gr

 

Een rustdag. Zo zou je deze dag wel kunnen noemen. Natuurlijk elke keer als we gebruik maken van het sanitair is het , vlot naar beneden en wat moeizamer naar boven. Onze dagelijkse inspanning en  goed voor onze conditie. Mijn vriendje had toch wel enigszins last van de flinke wandeling gisteren; de afstand die we hebben gelopen was toch nog 8,6 km. zagen we op Runkeeper; dat is een loop app.

We moesten nog wat boodschappen halen en vanmiddag wilden we naar een paar kleine bergdorpjes maar dat hebben we niet gedaan. Boodschappen doen was genoeg met dit warme weer. We kwamen de supermarkt binnen en roken al een bepaalde geur. Beiden zeiden we: vis! Ons menu voor vandaag was snel geregeld. Er waren mooie dorades; sla en gebakken aardappels erbij maar dan wel zelf geschilde aardappels, in plakjes gesneden en in olie gebakken op de scottle. De dorades gaan in folie met schijfjes citroen en smullen maar.

Vanmorgen wel fijn begonnen met oefeningen in de zon; op mijn matje, in alle rust. Niet op level 4 maar op 5; nog weer 14 treden erbij maar je kijkt ver weg en dat is ’s morgens  heerlijk. Op dat level staan kampeerders met hun tent; fietsers met hun trekking bike, waar van alles aanhangt en ook jeugd in een tent.  Er is geen stroom. Boven ons staat een bijzonder Frans stel met een tent. Ze rijden in een 45 km autootje. De ene man heeft een grijze lange baard en heeft het postuur van mijn vriendje; de andere man is de helft in gewicht, rookt als een schoorsteen en loopt de trappen op als een piepende fiets. Ons huisje staat bijna bij de trap op level 4, dus regelmatig kampeerders die langslopen. Je hoort en ziet nog eens wat. Het Franse duo geniet volop. Ze hebben lol samen en vanmorgen toen ik op mijn matje lag , was een bonjour een goed begin van de dag. Naast ons staat een motorrijder. Een kleine tent, geen kookspullen. We denken dat hij z’n ontbijt en diner in het restaurant beneden nuttigt. Gister was hij aan het eind van de dag druk met z’n was. Als hij terug is van z’n tocht op de motor, luistert hij het nieuws en daarna klassieke muziek. Ook een telefoongesprek volgt daarna. Een rustige buurman.

Aan de andere kant een Nederlands stel met een camper; niet erg spraakzaam. Daarnaast een Nederlands gezin met twee kinderen. Zij zijn nu voor het 20^ste jaar hier en altijd 4 weken. Het is hier heerlijk maar al 20 jaar, 4 weken! Ieder zijn eigen invulling natuurlijk. Daarnaast ook een Nederlands stel; een beetje jonger nog dan wij. Vriendelijk, maken af en toe een praatje. Wij zijn wel de enige gepensioneerden, schatten we zo in. De campingeigenaren zie je niet echt. Het sanitair wordt regelmatig schoongemaakt en gedesinfecteerd. De geur van een ziekenhuis prikkelt nog wel eens in je neusgaten. Beter dit dan niks toch!

Skypen met Rob, afgelopen zondag en over hun nieuwe huis in Ulft gekletst. Kim moest werken. Gisteren geskypet met Tom en Viv en de drie meiden. Altijd fijn om ze allemaal te zien en te spreken.

Tom en Viv vertrekken vrijdag naar Frankrijk en staan op een camping in de Morvan.

Het eten is bijna klaar en het ruikt heerlijk. Morgen weer een nieuwe dag en we gaan dan weer bekijken wat we gaan doen. Het weer blijft in ieder geval goed.

 

Dag 19 Parc National d Áiguestortes.

 

Dag 19,                                                                                              Temp: 32 gr.

 

Iedereen die tips stuurde om ’s nachts warm te blijven, hartelijk dank! Een paar sokken volstond voor mij vannacht. Rond 20.00 uur gaat de zon achter de bergen en dan koelt het snel af. Mijn bedvriendje had het al niet koud meer. Vandaag is het nog warmer dan gisteren dus vannacht geen extraatje meer nodig.

Het sanitair hier is uit de vintage tijd. En als je ervan houdt, haal je hart op hier. Een wc met stortbak en daarboven een paar kunst, hangplanten. Het wc papier hangt buiten de wc dus neem vooral genoeg mee. Kom je tekort, snel even weer een stuk afrollen en verder vegen. Wij nemen ons eigen rolletje mee; toch handiger. De douche is ook een : hoe doe ik dit dingetje. Er ligt een houten vlonder over de douchebak. De douchekop kun je niet ophangen. De deur kan ik bijna niet sluiten, van geen enkele douche. Bij de derde douche krijg ik het nog voor elkaar en zo niet, jammer dan. Er hangt een douchegordijn tegen de wand aan en daarachter 3 haken waaraan je iets op kunt hangen. Als je shampoo, douchegel, handdoek, extra slippers, je kleding(alleen aandoen wat echt nodig is) een droge plek wilt geven, dan moet je dat aan drie haken kwijt zien te raken. Het douchehok is 1 bij 1 meter. Het lukt ook nog allemaal. Het blijft ook nog droog achter het bloemetjes gordijn. Mijn voeten afdrogen en droge slippers aandoen, moet buiten het douchehok. Het vraagt even organiseren maar na een hete dag is een douche wel welkom.

Vandaag een wandeling gemaakt. Op een afstand van ongeveer 10 km vanaf de camping begint: Parc National d Áiguestortes.  

Het park heeft meren, watervallen en hoge bergtoppen. We kregen een tip van een medekampeerder en hij wist een goede beginplek met parkeerplaats .Die vonden we ook snel. Eerst een stuk gelopen van ongeveer een km, toen de weg over en daar begon het volgende deel. Onze camping ligt al hoog. De weg naar de parkeerplaats ging ook omhoog en de wandeling ook omhoog natuurlijk. Inmiddels loop je dan wel in een ijlere lucht, dan dat je gewend bent. Het pad bestaat uit stenen, rotsen , gruis, boomwortels en een paar bruggen.

Wel het merendeel in de schaduw.  Vriendje wilde gaan voor het hele traject. Het leek mij bij voorbaat al geen goed idee. Er maar steeds op gehamerd dat we ten allen tijde weer om konden keren. Het was geen rondje, dus terug moest sowieso.

We hadden van alles mee, dus dat zou geen problemen geven. Op een gegeven moment, we hadden al behoorlijk geklommen, stond op een bord,  nog anderhalf uur. We hadden inmiddels al anderhalf uur afgelegd en het was pittig.  

Maar niet willen stoppen, nee, nog even. Ik ben gaan zitten en heb gezegd: als je morgen weer een terugval hebt, bv koorts,  dan word ik heel erg kwaad en dan zoek je het maar uit. Ja, dat klinkt heel naar maar nu moest dit even. We hebben wat gegeten en even later samen besloten om terug te gaan. We hadden echt al mooie natuur gezien; watervallen,

hoge bergen, zoveel vlinders en bloemen en planten en ook al paddenstoelen trouwens. Het was goed zo. Terug op de camping, meteen in de stoel, benen omhoog en eerst een dutje. Het was een goede keuze om niet verder te gaan vinden we nu beide. We gaan nog heel veel mooie wandelingen maken samen.

Morgen weer een nieuwe dag en voor nu lekker pasta eten met tomaat, paprika, ui en nog veel meer gezonds. Wel een Vega dag vandaag.

 

 

 

Dag 18 El Pont de Suert

 

Dag 18                                                                                                          Temp: 30 gr.

 

Als ik een flanellen pyjama zou hebben en ik had die meegenomen, dan had ik me vannacht nog omgekleed. Het was koud; echt koud. Het dekbed zat tot aan onze kinnen en het is dat ik niet tegen mijn mannetje aan kan liggen vanwege de grote rode, met blaasjes bedekte plekken op zijn huid, maar anders had ik het zeker gedaan. De camping ligt op een hoogte van 970 meter en na toch wel een mooie dag , met 26 gr. maar wel een stevige wind, was het dus koud vannacht. Het slaapt ook wel weer lekker natuurlijk. Vandaag met 30 graden en geen wind voelt het heel anders dus we zijn benieuwd wat de nacht gaat brengen. Vanmorgen zelfs de kachel aan gedaan maar de zon kwam er snel bij dus weer warmte genoeg.

Het moest een rustig dagje worden, merkte ik al snel. Wij staan op hoogte 4 van de camping en als je naar de douche, de wc, de afwasplek en de receptie gaat, moet je 4 trappen van elk 12 treden naar beneden en naar boven. Dat vroeg al teveel van mijn vriendje dus dan weet je dat het kalmpjes aan moet. Geen probleem natuurlijk. Benen hoog, ogen dicht en niets doen. Toch moesten we nog wel boodschappen hebben. Geen melk voor de Brinta kan echt niet en een lekker stukje vlees, na het eten van gisteren,  moest er ook wel komen.  Er is in het stadje of in de buurt van El Pont de Suert, het stadje waar we 5 km. vandaan zitten, geen grote supermarkt. Wel 2 kleinere: Fresh en Go en Caprabo. Fresh en Go is het dichtst in de buurt, dus dat werd het. Genoeg voorradig en alles te kopen. Prima! Ook veel biologisch. El Pont de Suert is een gezellig levendig stadje. Er staat een heel aparte kerk, die moest ik wel  even zien van binnen maar wat een tegenvaller. 

De eerste kerk waar het te warm is. De enige plek in een warm land waar het heerlijk is om naar binnen te gaan is de kerk. En natuurlijk om je even te bezinnen, tot goede overpeinzingen  te komen en waar het heerlijk koel is.  We hebben nog wel een kaarsje aangestoken , dat doen we altijd, kon zelfs met pin, maar deze kerk is een ruimte die niet tot iemands verbeelding kan spreken. Ik kan het ook niet omschrijven; er zijn geen woorden voor. Nietszeggend, geen ziel; nog wel een altaar en dat is het dan. Oh ja, en de banken voor de parochianen. Op alle woonhuizen en gebouwen zijn pinnen op het dak aangebracht om de vele sneeuw in de winter tegen te houden, zodat het blijft liggen. Een goede isolatiedeken.

De lunch op de camping, onder een boom en toen gingen voor mijn mannetje de ogen dicht. Na zijn dutje toch nog een bergritje gemaakt op zijn verzoek, maar ik merk wel dat ik dat niet meer zo nodig hoef. 

Hele smalle wegen, meestal geen vangrail, heel hoog en ook nog af en toe tegenliggers. het uitzicht is prachtig maar waar ik het vroeger graag deed voor de mooie vergezichten, is dat het me nu niet meer waard. Vriendje geniet wel. Het rijden vindt hij geweldig. Voor hem was het mooi. Het was een kort ritje maar genoten van de omgeving: zeker.

Straks lekker eten; weer een aantal mensen erbij vandaag op level 4 en een hopelijk goede nachtrust. We kijken wel weer wat er morgen kan.

Dag 17 Camping Alta Ribagorca Vilalles

 

Dag 17                                                                                                                    Temp: 26 gr.

 

De dagen 14 en 15 waren heet: 37 gr. Dag 16: 33 gr. We stonden heerlijk onder een enorme plataan. Een mooiere parasol kun je niet krijgen. Een heerlijk windje en veel flessen water, prima.

Gisteren afscheid genomen van Jacqueline. Ze omhelsde mijn vriendje stevig; ze heeft een hele flinke boezem, wenste hem alle goeds en als we nog een keer die richting uitkomen, mogen we in haar huis. Geen probleem! De laatste dagen kwam ze steeds even langs op haar fiets en zei dan: he baby, how are you? Good,  mon amour? Prachtig mens. We hebben er in totaal 10 nachten gestaan.

Vanmorgen om half 9 ongeveer zijn we vertrokken. Mijn vriendje voelde zich goed genoeg om te rijden; 302 km vandaag, door een fantastisch mooi gebied; aan de zuidkant van de Pyreneeën.  

We hebben het rustig aan gedaan. Goede rode wegen gekozen, niet met de navigatie, maar met de kaart in de hand. De navigatie, beide dus, gaven regelmatig groen, gele, wegen aan. Dat zijn provinciale wegen. De rode zijn N wegen , nationale wegen. Vaak breder, soms 4 baans. Omdat er flink geklommen en gedaald moest worden, zijn de N wegen een stuk fijner. 

Als we dan ook nog met ons huis erachter op de groen, gele wegen zouden gaan rijden, wordt het bij mij billen knijpen en “groen en geel” zien van de stress. Mijn mannetje rijdt uitstekend maar van een gestreste vrouw naast je , wordt hij vast minder blij;  dus al met al 60 km. extra gereden, maar wel op mooie en goede wegen. 

Er zaten wel veel tunnels tussen. We hebben er 21 gehad volgens mij. Ons linker dimlicht is helaas kapot. Dat is niet zo fijn. Er moet nog wel even een garage gezocht worden de komende dagen. Schijnt lastig te zijn om het zelf te doen.

We staan bij het plaatsje Vilalles.; camping Alta Ribagorca. Een terrassencamping en we staan op het hoogste terras met stroom. Een mooi uitzicht, camping is oud maar wel schoon. Hoe lang we blijven weten we nog niet. Eerst weer bijkomen van het rijden want de moeheid is er nog wel bij mijn vriendje. Eens ontdekken wat er in de buurt te zien is en wat we nog gaan doen. We hebben net een hapje gegeten.  Het restaurant was oud maar dat hoeft niets af te doen aan het eten maar als je alles van te voren weet, sla je over. Primer plato: alleen de meloen was lekker, de ham niet. Secundo plato: de worst ( dachten dat we rundvlees hadden besteld) was vies en de frietjes slap en koud. Tercer Plato: zoet en chemisch  citroenijsje uit de vriezer.  Oh ja,  de aqua minerale was prima. Geen fooi helaas. Dit was echt te slecht. Jammer, jammer!

Voor nu, de benen hoog, boek in de hand en straks op tijd naar bed.

Dag 13 Freddy ziek

 

 Dag 13                                                                                                                          temp: 33 gr.

 

Onze plannen lopen anders dan gedacht en bedacht. Hadden we gistermiddag nog de intentie om verder te reizen; gisteravond kreeg mijn vriendje koorts. Niet hoog , net boven de 38 gr .maar toch ! samen met de gordelroos, die nog uitbreidt  en de moeheid en te weinig eetlust bepaald geen goede voorwaarden om op pad te gaan. Besloten om nog een aantal dagen hier te blijven en niets te doen. We bekijken van dag tot dag hoe het gaat. De koorts was vanmorgen net onder de 38 gr.  De camping eigenaresse op de hoogte gesteld en ze zei dat we haar altijd om hulp konden vragen als het nodig was; bv rijden naar een arts. Eerst moet de patiënt weer goed in orde zijn, zolang blijven we.

 Vanmorgen ben ik na de douche en ontbijt na het dorp gelopen. Er moet natuurlijk wel wat gegeten worden en soep leek mij wel iets, samen met stokbrood. Vanaf de camping is dat ruim een km. dus prima. Eerst naar de apotheek. Rob adviseerde ons om zinkzalf te halen; dan drogen de wondjes eerder in. De mevrouw van de apotheek vroeg hoe het met mijn vriendje ging. Ze wist nog dat we er afgelopen zaterdag waren geweest. Ook adviseerde ze Vit B extra te nemen omdat het ontstekingen vermindert. Ook maar meegenomen; alles voor een goed herstel. Daarna na het supermarktje en cup a soup kip meegenomen , tomaten, paprika en sla. Kan ik vanavond een salade maken voor mijzelf. Nog even naar de bakker voor een wit stokbrood, lekker bij de ‘soep’. Een wandeling terug en mijn activiteit voor vandaag zat er op. Ook een boek gelezen vandaag.

De hele camping is weer van gasten veranderd. Mevrouw monoloog is vertrokken , niet zo erg, en ook weer veel nieuwe campinggasten. Zelfs 5 nieuwe Nederlanders:  met daktent , caravan of camper als slaapplek.  

Een lichte moedeloosheid maakt zich wel meester van de patiënt. Dat is heel goed te snappen.  Ik heb goede hoop dat door veel te rusten, te slapen,  over een paar dagen weer  de stijgende lijn wordt ingezet. Tot die tijd zet ik de blog even stop. Jacqueline blijft roepen, mensen komen en gaan en wij blijven hier nog even staan. Over een wandeling naar het dorp kan ik ook niet meer vertellen dan dat ik vandaag deed. De zomer is hier goed te voelen: morgen en overmorgen 36 gr. We staan goed onder een prachtige boom en de nachten zijn lekker koel; nog steeds.   

Lieve lezers, tot snel.                               

          

Dag 12 Foz de Arbyun

 

Dag 12                                                                                                                         temp: 26 gr.

 

Wat zijn sommige mensen toch gewoonte dieren. Ik ben er 1 van, denk ik zelf. Vanmorgen naar de douche en ik dacht echt: he, mijn douche is bezet! Ik heb dus elke keer hier de laatste douche gebruikt en dat kon vanmorgen niet.Net zo met de w.c. : de laatste links. Geen man over boord maar toch een raar iets. Er kwam even geleden een Nederlandse camper het terrein op rijden en dat ding is zo groot, dat het schuin op de plaats gezet moest worden i.v.m de hoogte van een boom op de plek. Wat doen de volgende nieuwe gasten in die rij: ze zetten de campers allemaal schuin! Geen reden om te doen maar de voorganger doet het, dus wij ook. Kuddegedrag en gewoontes; rare dingen soms.

De Nederlandse mevrouw heeft een groot stembereik. Het lijkt qua volume op Jacqueline. Ze kwam even een praatje maken. Het werd een lange monoloog. Wij knikten en zeiden af en toe iets maar dat is niet gehoord denk ik.

Vanmorgen besloten om een wandeling door Foz de Arbayun te maken. Mijn vriendje wilde niet weer een dag niksen; een goed teken, hoop ik.

Ook een kloof maar dan een stuk minder lang, makkelijker paden, wel klimmen en dalen maar toch beter te doen dan twee dagen geleden. Het was een 4 km. lange wandeling.

..

Weer prachtig: veel vlinders, mooie begroeiing, prachtige vergezichten. In de rugzak een plastic regenjas mee.(1 euro bij de action). Heel handig als je even wilt rusten en er zijn geen bankjes of goede stenen om op te zitten en de ondergrond is veelal begroeid met stekelige planten en struiken. Er lagen er nog twee in de caravan. Nu zit er een in de rugzak. Daarna wilden we gaan lunchen in het stadje Sanguesa. De auto geparkeerd en richting centrum gelopen.

 

Er is vast wel en plekje vrij op een terras, dachten we. Maar niets was minder waar. Een paar grote groepen met toeristen gingen ook lunchen en zoals dat met groepen gaat: natuurlijk een aantal restaurants gereserveerd en wij kwamen er niet aan te pas. Dan moesten we even geduld hebben maar dat hadden we niet. Dit kon wel eens heel lang gaan duren. Heel begrijpelijk dat er gereserveerd was natuurlijk. We vonden nog een ander restaurant maar daar moest je wachten tot 19.00 uur. Wel iets aan de late kant voor een lunch. Toen maar naar de supermarkt en ons eigen lunch en diner ingeslagen: een broodje gezond gemaakt voor de lunch en een lekkere steak, gebakken aardappelen en sla als diner. Klinkt goed toch!

Inmiddels is er al opgeruimd en ingepakt want morgen gaan we verder. Richting het oosten maar we hebben nog geen camping. Beetje spannend maar komt vast goed.